واقعیاتی جالب و هیجان انگیز در خصوص جنگ جهانی دوم - وبلاگ آقای عابدی

به گزارش وبلاگ آقای عابدی، خبرنگاران: جنگ یکی از هولناک ترین اتفاقاتی است که در تاریخ بشر همیشه وجود داشته و با گذشت تاریخ بر ابعاد آن و البته تلفاتی که در پی داشته افزوده شده است. در تاریخ بشر جنگ های بسیاری اتفاق افتاده که در آن بیش از یک کشور وارد نبرد با یکدیگر شده اند. در این میان دو جنگ بزرگ در دوران معاصر اتفاق افتاده که بدلیل وسعت و مقیاس آن ها با عنوان جنگ های جهانی شناخته شده و بزرگ ترین و مرگبارترین نبرد های تاریخ بشر بوده اند.

در این میان جنگ دنیای دوم پرتلفات ترین و بزرگ ترین در نوع خود بوده که پس از گذشت نزدیک به 8 دهه از سرانجام آن هنوز درباره آن صحبت شده و داستان هایی حیرت انگیز مربوط به آن روایت می گردد. اگر چه شما نیز چیز های زیادی در خصوص این فاجعه بزرگ بشری شنیده اید، اما در ادامه می خواهیم شما را با واقعیات و آمار هایی جالب در خصوص جنگ دنیای دوم آشنا کنیم که کمتر شنیده شده است.

1. کالوین گراهام با 12 سال سن، جوان ترین سرباز شناخته شده ایالات متحده در جنگ دنیای دوم بود

در دوران جنگ دنیای دوم به سربازانی که پس از حمله ژاپنی ها به بندر پرل در ارتش این کشور ثبت نام کردند عنوان پسران سبز داده شد. این مردان که شور و شوق زیادی برای نبرد به خاطر میهن پرستی خود داشتند، ظاهراً هیچ ترسی از عواقب این تصمیم در خط مقدم نبرد به دل راه نمی دادند. یکی از این پسران سبز، نوجوانی به نام کالوین گراهام بود که در 12 سالگی و با سرهم کردن دروغ توانست وارد نیروی دریایی ایالات متحده در آن موقع گردد.

او به مادرش گفت که برای دیدن اقوامشان خانه را ترک می نماید، اما سوار کشتی جنگی یو اس اس داکوتا به مقصد اقیانوس آرام شد، کشتی که به خاطر نبردهایش با نیرو های ژاپنی مشهور شد. گراهام، در طول نبرد، علی رغم مجروح شدن فکش به خاطر برخورد ترکش همچنان فعال بوده و به سربازان زخمی یاری می کرد. بعد از بازگشت به خانه، گراهام به خاطر رشادت ها و جراحت هایش مدال برنز و قلب ارغوانی دریافت کرد. با این وجود، وقتی سن واقعی گراهام توسط مادرش فاش شد، این مدال ها از او پس گرفته شد. در سال 1978، رییس جمهور جیمی کارتر با صدور فرمانی این مدال ها را به گراهام بازگرداند.

2. معاهده صلح روسیه و ژاپن پس از جنگ

بیش از 48 کشور دنیا معاهده صلح سانفرانسیسکو را در سال 1951 امضا کردند که علاوه بر مسائل دیگر به جنگ بین متفقین و ژاپن سرانجام می داد. همچنین با امضای این معاهده، ژاپن قضاوت ها و احکام تعیین شده در خصوص جنایات جنگی ارتش این کشور علیه مردم کشور های موسوم به متفقین و بازگشت سیستم حکومتی پادشاهی به کشور را پذیرفت. با این وجود، اتحاد جماهیر شوروی دخالتی در این معاهده نداشته و تا به امروز بین روسیه و ژاپن هیچ قرارداد صلحی امضا نشده است.

در زمان انعقاد پیمان صلح سانفرانسیسکو، اتحاد جماهیر شوروی به دلایل مختلف و به طور ویژه به خاطر این که در این معاهده مالک جزایر مورد مناقشه کوریل تعیین نشده بود با این معاهده مخالفت کرد. 5 سال بعد، ژاپن و اتحاد جماهیر شوروی به طور مشترک بیانیه ای منتشر نموده که برقراری مجدد روابط دیپلماتیک بین دو کشور و سرانجام جنگ بین این دو به طور رسمی را اعلام می کرد. مالکیت دو مورد از جزایر کوریل نیز در این بیانیه توافقی تعیین شده بود. با این وجود، دولت ژاپن هنوز هم بر این باور است که مالکیت دو جزیره دیگر از این مجمع الجزایر باید در اختیار این کشور قرار گیرد و بدین ترتیب هنوز پیمان صلحی به طور رسمی بین دو کشور امضا نشده است.

3. بازی مونوپولی به اسرای جنگی یاری کرد که با استفاده از ابزار های مخفی از زندان فرار نمایند

بازی مونوپولی (یک بازی فکری که در آن بازیکنان برای بدست آوردن انحصاری خانه های خاص در صفحه بازی با هم رقابت می نمایند) برای اولین بار در بازار ایالات متحده و در سال 1934 پدیدار شد. وقتی که جنگ دنیای دوم دموکراسی به خطر افتاد، بازی مونوپولی به شکلی غیرمعمول به یاری آمده و یک منبع غیرقابل انتظار را ایجاد کرد. به لطف معاهده ژنو، آلمان پذیرفت که بسته های حمایتی در اختیار اسرای جنگی که از متفقین گرفته بود قرار دهد. این بسته ها در ادامه توسط سازمان های غیردولتی مانند صلیب سرخ در میان اسرا توزیع شد.

متفقین از این موقعیت استفاده نموده و بازی های مونوپولی را که در واقع کیت های فرار در قالب این بازی بودند درون این بسته های حمایتی به سربازان اسیر خود در زندان های آلمان رساندند. سرویس مخفی بریتانیا و صاحب امتیاز بازی مونوپولی، کمپانی جان ودینگتون، به طرح نقشه هایی برای یاری به فرار نیرو های خود از زندان های آلمان با استفاده از این بازی پرداختند. هر بازی مونوپولی حاوی یک قطب نما و یک سوهان فلزی بود که در قالب قطعات بازی پنهان شده بودند.

علاوه بر این، اسکناس های آلمانی، فرانسوی و ایتالیایی در زیر پول مونوولی و یک نقشه ابریشمی نیز در خود تخته بازی مخفی شده بود. به نیرو های هوایی بریتانیا گفته شده بود که در صورت سقوط در سرزمین های تحت کنترل آلمانی ها و دستگیر شدن باید سراغ نقطه قرمز رنگ کوچکی که در قسمت فضای پارکینگ رایگان تخته بازی مونوپولی بود بگردند.

4. عبارت رایش سوم نه توسط هیتلر بلکه توسط یک نویسنده آلمانی ابداع شد

عبارت رایش سوم عموماً به هیتلر، حزب نازی و جنگ دنیای دوم نسبت داده می گردد. اما این عبارت زاییده فکر هیتلر یا ایده او نبود. ایدئولوژی رایش سوم اولین بار توسط یک نویسنده آلمانی به نام آرتور مولر ون دن بروک در کتابش با عنوان آلمان برای رایش سوم در سال 1923 مطرح شد. در این کتاب، مولر به جمهوری ویمر به عنوان سقوط آلمان نگاه می نماید، حکومتی که سیستم سیاسی را بر اساس رقابت های احزاب ایجاد نموده و به جریان یافتن ایده های لیبرال در ذهن سیاستمداران انجامید.

او در ادامه به سرنخ هایی در حکومت های رایش اول و دوم آلمان اشاره می نماید که به باور او ویژگی های لازم برای رسیدن به پتانسیل نهایی آلمانی ها را نداشتند. مولر به شدت از بنیتو موسولینی، دیکتاتور ایتالیایی، تعریف نموده و داشتن یک رهبر قدرتمند در کشور را بااهمیت ترین گزاره در سیستم حکومتی می داند. او همچنین سوسیالیسم و ناسیونالیسم را دارای نقش کلیدی دانسته و بر فلسفه نیچه تاکید دارد. حزب نازی چنان تحت تاثیر این کتاب مول نهاده شد که عنوان رایش سوم به کار گرفته شده در این کتاب را وارد تاریخ کردند.

5. آدرین کارتون دِ وارت، سربازی که کشته نمی شد

سرگذشت زندگی آدرین کارتون دِ وارت باورکردنی نیست. علاقه او به نبرد در خطوط مقدم نبرد بسیار مشهور است که بی دلیل نیز نیست. او در سه جنگ بزرگ برای بریتانیا جنگید: جنگ بوئر، جنگ دنیای اول و جنگ دنیای دوم و در این سه جنگ جراحات بسیار شدیدی برداشت. تنها در جنگ دنیای اول او 8 جراحت بزرگ و جدی از جمله از دست دادن چشم و دست چپ برداشت. گفته می گردد پس از مکوششی شدن دستش در جریان نبرد ایپرس، کارتون دو انگشت خود را پس از آنکه دکتر قبول نمی کرد آن ها را قطع کند، برید.

جراحت هایش هیچ گاه برای مدت طولانی او را از میدان نبرد دور نکرد و با شروع جنگ دنیای دوم، او برای مدتی رهبری تعدادی نیرو در نروژ را بر عهده داشته و در ادامه برای انجام یک ماموریت به یوگسلاوی فرستاده شد. در این جریان هواپیمای او بر فراز مدیترانه هدف نهاده شده و سقوط کرد. اما کارتون توانست با شنا کردن خود را به ساحل برساند. در ساحل، کارتون به اسارت نیرو های ایتالیایی درآمده و بار ها کوشش کرد از دست آن ها فرار کند. کارتون در نهایت آزاد شده و توسط چرچیل به عنوان نماینده شخصی وی به ملاقات با چیانگ کای شک، رهبر نیرو های چینی مخالف کمونیست ها، فرستاده شد. چرچیل علاقه خاصی به کارتون داشت و حتی پیش درآمد کتاب زندگینامه او را برایش نوشت.

6.

بمباران توکیو به کشته شدن حدود 1000.000 نفر از ساکنان این شهر منتهی شد

از مشارکت ژاپن در جنگ دنیای دوم، همگان بیشتر از هر چیزی به یاد بمباران اتمی شهر های این کشور توسط نیروی هوایی ایالات متحده می افتند. اما پیش از این فاجعه، فاجعه دیگری نیز برای ژاپنی ها رخ داد که در طول تاریخ نادیده گرفته شده است. در مارس 1945، نیروی هوایی ایالات متحده شروع به بمباران توکیو کرد چنان که در مدت کوتاهی این شهر به تلی از خاکستر و ویرانی تبدیل شده بود. اگر چه بمباران شهر ها در دوران جنگ دنیای دوم معمول بود، اما این مورد تفاوت های فاحشی با دیگر اتفاقات مشابه داشت. وسعت فضایی که در این عملیات ها بمباران شد بسیار وسیع بود، حدود 15 مایل مربع، و در کل 700.000 بمب روی این شهر انداخته شد.

بیشتر این بمب ها از نوع M-69 بود که در واقع یک محفظه پر از بنزین تقویت شده با ناپالم به شمار می رفت. ناپالم هنگام سوختن گرمای بیشتری ایجاد نموده و خاموش کردن آن دشوارتر بود و هر بمب M-69 آتشی روغنی را چند صد متر در هر طرف محل برخورد پراکنده می کرد و با برخورد با هر سطحی آن را به آتش می کشید. تعداد تلفات این بمباران ها نزدیک به 100.000 نفر بود که با تعداد تلفات ناشی از بمباران اتمی این کشور که مدتی بعد صورت گرفت برابری می کرد.

7. بیش از 400.000 نفر از سربازان خودی اتحاد جماهیر شوروی در قالب گردان های تنبیهی کشته شدند

در کوشش برای نهادینه کردن فرمانبرداری و نظم در میان ارتش سرخ، جوزف استالین قانونی به نام قانون شماره 227 صادر کرد که در آن آمده بود تحت هیچ شرایطی ارتش این کشور اجازه عقب نشینی ندارد. بدین ترتیب در هر جبهه، یک گردان نیروی تنبیهی به استعداد 150 تا 800 نفر وجود داشت که از سربازانی تشکیل شده بودند که این قانون را زیر پا می گذاشتند، به وسیله رفتار ها یا حرف های ناشی از ترس. این افراد در خطوط اولیه میدان نبرد به کار گرفته شده یا برای ماموریت های شناسایی خطرناک فرستاده می شدند.

ایده این بود که کسانی که به وطن خود خیانت نموده (یا آنطور که باید خدمت ننموده) باشند با خونشان این خیانت را جبران نمایند. از این ماموریت های مرگبار می توان به پاک کردن میدان های مین، تست قدرت آتش دشمن، عبور از جهت های آبی بدون جلیقه نجات و پیدا کردن و شناسایی محل استقرار یا اختفای دشمن اشاره نمود. در طی جنگ دوم دنیای، بیش از 400.000 سرباز در این گردان ها خدمت نموده و تنها تعداد کمی از آن ها زنده ماندند.

8. میزان تلفات در میان سربازان روسی 27 برابر تلفات نیرو های آمریکایی بود

در طول جنگ دنیای دوم، میزان تلفات و صدمه ای که به اتحاد جماهیر شوروی وارد شد بسیار بیشتر از ایالات متحده و دیگر کشور های اروپایی بود. حمله هیتلر به شوروی به خوبی برنامه ریزی شده و هدف آن بیشتر نابودی این کشور بود تا فتح آن. این استراتژی از تنفر هیتلر از نژاد اسلاو نشأت می گرفت، زیرا نازی ها هر کسی که در مناطق شرقی لهستان زندگی می کرد را اسلاو دانسته و مستحق مرگ. هیتلر بر این باور بود که این منطقه باید کاملاً پاکسازی گردد تا فضای بیشتری در اختیار نژاد آریایی برای پخش شدن و رشد قرار گیرد.

او به ژنرال های خود دستور داده بود که تمام کمونیست ها، افراد تحصیلنموده و نیرو های مقاومت نماینده را بکشند و برای از بین بردن باقی مردم اسلاو از گرسنگی و قحطی، منابع غذایی و انرژی آن ها را قطع نمایند. بدین ترتیب نیرو های آلمانی، احشام و محصولات کشاورزی مناطق اشغال شده را دزدیده و به مصرف خود و اسب هایشان می رساندند. بدین ترتیب علاوه بر 11میلیون سربازی که اتحاد جماهیر شوروی در نبرد با آلمانی ها از دست داد، حدود 20میلیون نفر از جمعیت این کشور نیز در اثر قحطی و سوء تغذیه جان دادند. در مقابل، تعداد سربازان کشته شده آمریکا در جنگ دنیای دوم تنها 400.000 نفر بوده و تلفات غیرنظامیان نیز تقریباً صفر بود. این در حالی است که در شروع جنگ دنیای دوم، جمعیت شوروی و ایالات متحده تقریباً برابر بود.

9.

جرج دبلیو بوش پدر با خوش شانسی از دست آدمخواران ژاپنی در جنگ دنیای دوم گریخت

در سپتامبر 1944، گروهی از سربازان آمریکایی در حال بمباران یک جزیره کوچک در منطقه اقیانوس آرام به نام چیچا جیما بودند. در این ماجرا، نیرو های ژاپنی به سختی جنگیده و پیروز شدند چندین جنگنده و بمب افکن آمریکایی را ساقط نمایند. خلبان یکی از این بمب افکن ها، جرج دبلیو بوش پدر، رییس جمهور آینده ایالات متحده، بود. وی پیش از نزدیک شدن زیاد به جزیره ژاپنی مذکور توانست با چتر نجات از هواپیما بیرون پریده و در دریا فرود آید. او آنقدر خوش شانس بود که توانست روی یک قایق بادی نجات مانده و مدتی بعد توسط یک زیردریایی آمریکایی نجات داده شد.

8 خلبان بمب افکن های هدف نهاده شده نیز پیروز شدند از هواپیمای در حال سقوطشان بیرون بپرند، اما اتفاقی که برای آن ها رخ داد تا اوایل دهه 2000 تعیین نشد. بعد از افشای اسناد محرمانه دادگاه های مربوط به جنایات جنگی ژاپنی ها در گوام، تعیین شد که این خلبانان توسط سربازان ژاپنی شکنجه شده، با شمشیر سر از تنشان جدا شده و در مواردی نیز جنازه آن ها توسط سربازان ژاپنی به عنوان غذا خورده شده است.

10- ارتش ایالات متحده پیش از جنگ دنیای دوم رتبه نوزدهم ارتش های دنیا را داشت

پیش از شروع جنگ دنیای دوم، ایالات متحده مانند امروز در زمینه نظامی پیشگام نبود. در واقع در سال 1939، وقتی که بریتانیا به آلمان اعلان جنگ داد، ارتش ایالات متحده با تنها 174.000 نفر پرسنل، رتبه نوزدهم قدرتمندترین ارتش دنیا را در اختیار داشت که این کشور را در رتبه پایین تری از پرتغال قرار می داد.

این فرانکلین دی روزولت بود که هنگام سرکار آمدنش در ارتش تصمیم گرفت ارتش کشور را تقویت نموده و به یک نیروی نظامی پیشرو تبدیل نماید. تعداد سربازان فعال در ارتش ایالات متحده در سال 1945 به بیش از 8میلیون نفر رسیده بود که بزرگترین ارتشی بود که تاکنون به ثبت رسیده است.

منبع: militarymachine