10 فیلم برتر سینمای کره جنوبی که حتما باید ببینید - وبلاگ آقای عابدی

به گزارش وبلاگ آقای عابدی، با موفقیت فیلم انگل (Parasite) در سال 2019 توجه به سینمای کره جنوبی و بهترین فیلم های سینمایی این کشور بیش از پیش جلب شد. البته با در نظر دریافت کیفیت بالای تعداد قابل توجهی از فیلم های سینمای کره جنوبی باید زودتر از این ها انتظار این توجه جهانی را می کشیدیم.

به هر حال انگل و پیروزیت گسترده اش آنچنان اثرگذار بود که بسکمک سراغ لیست های بهترین فیلم های کره ای بفرایند و علاوه بر مرور فیلم های دیگر بونگ جون-هو کارگردان فیلم انگل، نگاهی نیز به سایر کارگردان های کره و آثارشان داشته باشند.

در این مقاله قصد داریم از میان آثار مختلف سینمای کره جنوبی که در دهه های گذشته ساخته شده اند 10 شاهکار سینمایی این کشور را معرفی کنیم. 10 فیلم کره ای که در فرم و محتوا واجد ارزش های ویژه ای اند و دستاوردهای فیلم سازان کره ای را نمایش می دهند.

فیلم های این فهرست را براساس حروف الفبای انگلیسی مرتب کرده ایم به این ترتیب تقدم و تاخر آن ها نشان دهنده رجحان کیفی یکی بر دیگری نیست. در واقع در این فهرست قصد نداریم 10 فیلم را با یکدیگر مقایسه کنیم بلکه برای هر کدام از آن ها ارزش ویژه ای قایل شده ایم تا به 10 شاهکار سینمای کره توجه درخوری داشته باشیم.

1- سوختن (Burning)

• کارگردان: لی چانگ-دونگ
• بازیگران: یو آه این، استیون ین، جئون جونگ سو
• تاریخ اکران: 2018

در دهه های گذشته سینمای کره جنوبی فرایند رو به رشدی را طی کرده است. فیلم سینمایی سوختن بی تردید یکی از محبوب ترین و قدرتمندترین تریلرهای کره ای در سال های اخیر بوده که توجه مخاطبان غربی را به خود جلب کرده است.

سوختن را لی چانگ-دونگ در سال 2018 میلادی کارگردانی کرد. لی چانگ-دونگ با همکاری او جونگ-می فیلم نامه اثر را بر پایه کتاب سوزاندن انبار اثر هاروکی موراکامی نوشت.

جونگ سو پسر جوانی است که اتفاقی به دختری که در گذشته با هم در یک محل زندگی می کردند برخورد می کند. دختر از جونگ سو می خواهد در طول دوره سفری که به افریقا دارد از گربه اش مراقبت کند. وقتی که دختر از سفر بازمی شود پسر مرموزی به نام بن را به جونگ سو معرفی می کند؛ پسر جوانی که راز سرگرمی های پنهانی اش را با وی در میان می گذارد.

سوختن فیلمی است که سؤالات زیادی را مطرح کرده ولی لزوما پاسخ های حاضر و آماده ای برای آن ها ندارد و از این نظر مرموز و مؤثر است. لی چانگ-دونگ استادانه هیجان، نبض درام و داستان عاشقانه را با هم ترکیب کرده است. بازی های سه بازیگر اصلی فوق العاده اند و در طول فیلم داستان به شکلی مداوم از سطح به عمق می رود.

از سوی دیگر سوختن را باید در میان آثار سینمای شرق آسیا که در سال های گذشته مضامین طبقاتی پررنگی دارند تحلیل کرد. این اثر سینمایی شباهت های چشمگیری با چند فیلم تحسین شده دیگر آسیایی دارد؛ انگل (Parasite) و دزدان فروشگاه (Shoplifters) که هر دو مسائل اجتماعی و طبقاتی را به عنوان ایده های محوری خود مطرح می نمایند. سوختن اما نگاهی غیرمستقیم تر و چه بسا پیچیده تر به مسأله دارد. سوختنِ درونیِ جوانی از طبقات نه چندان مرفه جامعه که در برابر قدرت، رفاه، رجحان و کیفیت حاصل از ثروتِ رقیب خود کاملا عاجز شده و قادر به رمزگشایی بلایی که دقیقا به سرش می آید نیست. این سوختن درونی به خشمی درونی تبدیل شده که به زودی چه در فیلم و چه در جامعه زبانه خواهد کشید.

با وجود آنکه سوختن محبوب بسکمک از منتقدان بود و در فهرست بهترین فیلم های سال جای ثابتی داشت اما پیروز نشد جوایز هیچ یک از فستیوال های برجسته را تصاحب کند. با اینکه سوختن امتیازی خیره نماینده از منتقدان بین المللی حاضر در جشنواره فیلم کن گرفت اما نخل طلای آن سال به فیلم سینمایی دزدان فروشگاه به کارگردانی هیروکازو کورئیدا رسید.

2- کنیز (The Handmaiden)

• کارگردان: پارک چان-ووک
• بازیگران: ها جونگ-وو، کیم مین-هی، کیم تائه-ری
• تاریخ اکران: 2016

کنیز فیلم فشرده ای است؛ اتفاقات بسکمک رخ می دهند که حتی با وجود زمان 145 دقیقه ای فیلم به نظر می رسد می توانستند زمان بیشتری را به خود اختصاص دهند؛ اما در مجموع می توان ادعا کرد هر دقیقه از فیلم کاملا اندیشمندانه به کار گرفته شده و هیچ صحنه ای هدر نرفته است.

فیلم مضامین پیچیده ای را به شکلی عمیق مورد بررسی قرار می دهد و در عین حال فرایند آشکارشدن و گره گشایی های فیلم نیز جذابیت لازم را دارد تا مخاطب را هر لحظه به دنبال خود بکشاند.

البته کنیز همچون سایر آثار پارک چان-ووک از شیوه هایی ظریف و غیرمستقیم بهره نبرده بلکه مقاصد اصلی کارگردان کاملا آشکار است. شاید اگر این سبک را فیلم ساز دیگری به کار می گرفت در نهایت با اثری نامطبوع روبرو می شدیم اما چان-ووک می داند که چطور فیلمش را آنطور که باید و شاید به توازن برساند؛ در واقع گرچه پیام فیلم کاملا روشن و شفاف است اما هرگز حس نمی کنید فیلم سطحی یا شعاری است.

همانطور که اشاره شد یکی از نقاط قوت فیلم حفظ جذابیت و سرگرم نمایندگی در تمام دقایق آن است. فیلم که داستان کره تحت اشغال کشور ژاپن را روایت می کند با ترکیبی از داستان های عاشقانه و پیچیدگی های طرح روایی نفس مخاطبش را در سینه حبس می کند و او را کاملا با فیلم درگیر می سازد.

3- خدمتکار (The Housemaid )

• کارگردان: کیم کی-یانگ
• بازیگران: کیم جین کیو، لی یون-شیم، چو چئونگ ریو
• تاریخ اکران: 1960

فیلم سینمایی خدمتکار که در سال 1960 اکران شده بود پس از انتشار یک بازسازی از این اثر در سال 2010 محبوبیت دوباره یافت. گرچه بازسازی فیلم ارزش های خود را داشت اما اساسا به پای فیلم اصلی نمی رسید.

این تریلر مشهور در تاریخ سینمای کره جنوبی از آن دست آثاری است که تاثیر پایداری روی بسکمک از فیلم سازان این کشور داشته؛ برای مثال بونگ جون-هو ادعا کرده این فیلم راه را برای ساخته شدن آثاری چون انگل هموار کرده است.

به هر حال تاثیرگذاری خدمتکار غیرقابل انکار است. فیلم با زیرکی مضامینی چون زندگی خانوادگی، جنسیت و پیش قضاوت های طبقاتی را مورد بررسی قرار می دهد و اگر بخواهیم صادقانه به این بررسی نگاه کنیم باید بگوییم با یک روبروه بی نقص روبرو می شویم؛ یک بررسی که شصت سال پس از اکرانش در کره جنوبی هنوز هم تحلیلی فوق العاده از روحیات انسانی است.

گرچه شاید نگاه فیلم سینمایی خدمتکار به مضامین مورد اشاره همچون برخی دیگر از فیلم های این لیست حاوی انتقادهایی تند نباشد اما با توجه به زمان ساخت و کیفیت کلی اش قطعا باید در لیست شاهکارهای سینمای کره جنوبی قرار بگیرد.

خدمتکار از آن دست آثاری است که تا مدت ها پس از دیدنش در ذهن تان باقی خواهد ماند و به این سادگی ها فراموش نمی شود. داستان فیلم درباره زوجی است که پس از استخدام یک خدمتکار در رابطه خود دچار آشفتگی می شوند.

4- من شیطان را دیدم (I Saw the Devil )

• کارگردان: کیم جی-وون
• بازیگران: لی بیونگ-هان، چویی مین-سیک، لی چون-هیوک
• تاریخ اکران: 2010

من شیطان را دیدم یک تریلر انتقام جویانه پیچیده و شگفت انگیز است. در این اثر همسر یک مامور مخفی به شکل بی رحمانه ای توسط یک قاتل زنجیره ای دیوانه کشته می شود. این مامور در ادامه فیلم دست به هر کاری می زند تا بتواند انتقام همسر کشته شده اش را بگیرد.

اما فیلم از آن دست آثار درجه دو و کم هزینه که بعدا به یک فیلم کالت تبدیل شده اند نیست بلکه تولید نسبتا پرهزینه تری داشته و با عوامل حرفه ای ساخته شده است. گرچه تبدیل آن به یک فیلم کالت به دلیل خارجی بودن و مهجوربودنش بحث مجزایی می طلبد.

من شیطان را دیدم با دقتی مثال زدنی کارگردانی شده و گویی کارگردان هر صحنه را با وسواسی شدید قاب بندی کرده است؛ به همین دلیل نیز این ساخته کیم جی-وون صحنه ها و قاب های به یادماندنی زیادی دارد. دو شخصیت اصلی فیلم در بازی هایشان بی نقص عمل کرده اند و شخصیت منفی اثر احتمالا شرورترین شخصیتی است که در کل آثار این فهرست وجود دارد؛ چویی مین-سیک به نقش آفرینی این کاراکتر پرداخته که بیشتر بابت بازی در نقش اصلی فیلم اولدبوی شناخته شده است. از سوی دیگر بازیگر نقش اصلی من شیطان را دیدم یعنی لی بیونگ-هان هم بخاطر کیفیت بالای کارش جوایز متعددی از جشنواره های مختلف دریافت کرد.

به شکل کلی اگر اثر را در میان فیلم های زیرگونه انتقام جویانه بررسی کنیم احتمالا باید اعتراف کنیم که کمتر فیلمی انتقام و کینه توزی ناشی از خشم را تا به این حد پیش برده است. من شیطان را دیدم تلاش می کند شدیدترین و واقعی ترین شکل انتقام گیری را نشان دهد؛ شکلی از انتقام گیری که البته مستلزم خشونت بسیار است.

سینمای کره جنوبی در سال های گذشته در میان آثار آسیایی و حتی در سطح جهانی درخشش بسکمک داشته. همین موضوع نگاهی جدی تر به سینمای کره را مهم جلوه می دهد و البته که در صورت علاقه مخاطب به سینمای این کشور فیلم سینمایی من شیطان را دیدم به عنوان یکی از خشن ترین فیلم های این سینما می تواند مورد توجه قرار گیرد.

5- خاطرات قتل (Memories of Murder)

• کارگردان: بونگ جون-هو
• بازیگران: سونگ کانگ هو، کیم سانگ کیونگ، کیم روی ها
• تاریخ اکران: 2003

فیلم سینمایی خاطرات قتل به کارگردانی و نویسندگی بونگ جون-هو از آثار شاخص کارنامه کاری این فیلم ساز است. او پیش تر در سال 2000 اولین اثر سینمایی خود را به نام سگ هایی که پارس می نمایند هرگز گاز نمی گیرند (Barking Dogs Never Bite) ساخت اما خاطرات قتل، بونگ جون هو را به شهرت بیشتر رساند.

خاطرات قتل بر اساس داستانی واقعی ساخته شده و روایتگر اولین قتل های سریالی در طول سال های 1986 تا 1991 است که در شهر هواسئونگ در کره جنوبی اتفاق می افتند. در پاییز 1986 میلادی جسد زنی در مزرعه ای خارج از شهر هواسئونگ کشف می شود. پارک دوو (با بازی سونگ کانگ هو) کاراگاه محلی به همراه تیم ضعیف و بدون مهارتی که دارد مسئول رسیدگی به این پفراینده می شود تا زمانی که کاراگاه جوان و کاربلدی به نام سئو تائون (با بازی کیم سانگ کیونگ) از سئول برای کشف واقعیت به کمک پارک می آید.

فیلم خاطرات قتل مورد تحسین منتقدین و کارگردان های متفاوتی از جمله کارگردان مشهور امریکایی کوئنتین تارانتینو قرار گرفت؛ اثری که ترکیبی فوق العاده از یک فیلم کارآگاهی و یک کمدی سیاه بود. خاطرات قتل به عنوان یکی از مشهورترین آثار سینمای کره جنوبی شناخته می شد اما مدتی بعد بونگ جون هو با ساخت فیلم سینمایی انگل لقب مشهورترین و تحسین شده ترین فیلم کره ای را به اثر جدیدش اختصاص داد، گرچه هنوز برخی از سینمادوستان معتقدند خاطرات قتل بهترین فیلم این کارگردان است.

6- اولدبوی (Oldboy)

• کارگردان: پارک چان-ووک
• بازیگران: چویی مین-سیک، یو جی-ته، کانگ هیه-جونگ
• تاریخ اکران: 2003

اولدبوی از آن فیلم هایی است که سال ها سوژه بحث و بررسی سینمادوستان و رسانه های سینمایی بوده بنابراین افزودن نکات جدیدی به این بحث ها چندان ساده به نظر نمی رسد.

این اثر پارک چان-ووک برای سال ها مشهورترین فیلم کره ای بود و اساسا سینمای کره جنوبی را با اولدبوی می شناختند. فیلمی که توجه منتقدان را به خود جلب کرد، جوایز سینمایی به دست آورد و در نهایت آنقدر مورد توجه قرار گرفت که حتی توسط اسپایک لی بازسازی شد.

با در نظر داشتن همه نکات مذکور می توان با قاطعیت اولدبوی را درون لیست مطرح ترین و شاخص ترین آثار سینمای کره جنوبی جا داد. به شکل کلی پارک چان-ووک فیلم های مهمی چون بانوی انتقام (Lady Vengeance)، عطش (Thirst) و استوکر (Stoker) را در کارنامه سینمایی خود دارد؛ همه این آثار توجه منتقدان را به خود جلب کردند اما هیچ کدام به شهرت اولدبوی نرسیدند.

اولدبوی یک نئونوار رازآلود و بی رحمانه است که شاید برخی ظرافت های بهترین نئونوارهای تاریخ سینما را نداشته باشد اما به جای آن هیجان، خشنونت و نفس گیری خاص خود را دارد که در نمونه های مشابه پیدا نمی کنید. به هر حال باید این نکته را هم مد نظر قرار داد که شدت خشونت صحنه های اکشن فیلم برای مخاطب نازک دل چندان مناسب نیست.

اما سوال اینجاست که شهرت اولدبوی مدیون خشونت سرگرم نماینده و بی پروای آن است؟ شاید چنین نگاهی کمی بی انصافی به نظر برسد؛ باید پذیرفت که فیلم بیش از تعدادی صحنه اکشن خوش ساخت و پرداخت است. در واقع اولدبوی یک تریلر پیچیده احساسی است که حسابی مخاطبش را درگیر خود می کند؛ فیلمی که در نمایش شرارت انسانی آنقدر پیروز عمل کرده که تا همین امروز هم نیروی اولین اکرانش را حفظ کرده است.

داستان فیلم درباره مردی است که بدون آگاهی از هدف و مقصود رباینده اش، 15 سال در یک اتاق زندانی می شود. او پس از 15 سال بدون فهمیدن دلیل کل ماجرا آزاد شده و حال به دنبال انتقام و پی بردن به حقیقت است.

اولدبوی برای بیش از دو دهه یکی از پرنفوذترین و تاثیرگذارترین فیلم های سینمای کره جنوبی لقب گرفته. برخی از کارشناسان معتقدند این قدرت بابت سبک خاص کارگردانی پارک چان-ووک بوده، برخی پیچیدگی های فیلم را موثر می دانند و چنان که اشاره شد برخی دیگر به سرگرم نمایندگی خشونت به کار رفته در آن اشاره می نمایند. هر کدام از این عوامل را که تاثیرگذار قلم داد کنیم در نهایت نمی شود انکار کرد که اولدبوی تریلرهای مدرن انتقام جویانه را به شکل غیرقابل بازگشتی تحت تاثیر قرار داده است.

7- انگل (Parasite)

• کارگردان: بونگ جون-هو
• بازیگران: سونگ کانگ-هو، لی سون-کیون، چو یئو جئونگ
• تاریخ اکران: 2019

انگل فیلمی بود که توجه جهانی را نسبت به سینمای کره جنوبی برانگیخت. اینطور نیست که سینمای این کشور تا پیش از این به کلی مغفول واقع شده باشد اما سطح پیروزیت انگل چنان گسترده بود که تقریبا هر مخاطبی در هر جای جهان چیزی از این فیلم شنید یا دید.

پیروزیت خیره نماینده انگل توجه دوباره را به سینمای کره الزامی کرد و آثار بونگ جون-هو را نیز زیر ذره بین قرار داد. احتمالا تا به امروز بخش قابل توجهی از مخاطبان درباره انگل چیزهایی خوانده اند یا به تماشای فیلم نشسته اند. اما اگر انگل را سوای جوایز و افتخاراتش ارزیابی کنیم خواهیم دید که این اثر سینمایی صرفا بابت نخل طلای جشنواره کن یا اسکار بهترین فیلم بین المللی، به اثر مطرحی تبدیل نشد بلکه یکی از دلایل مهم توجه برانگیز بودن آن، ویژگی های مرکزی اش بود.

کدام ویژگی ها؟ انگل فیلمی بود به هنگام، با فیلم نامه ای هوشمندانه، فضایی ترکیبی از ژانرهای گوناگون و البته واجد طنز سیاه خاص بونگ جون-هو.

گرچه برخی از مخاطبان و سینمادوستان معتقدند شاید انگل بیش از حد و به شکلی اغراق آمیز تحسین شده است و ممکن است سایر آثار سینمای کره را به آن ترجیح دهند اما در هر حال نمی شود نادیده گرفت که فیلم بونگ جون-هو توجه تعداد بیشماری از منتقدان و هیات داوران جشنواره های جهانی را برانگیخته است و در عین حال با تحسین مخاطبان بسکمک در سراسر جهان روبرو شده؛ توجهی که با در نظر داشتن حجم گسترده اش نمی توان به سادگی از کنارش عبور کرد.

8- نجات سیاره سبز (Save the Green Planet)

• کارگردان: چانگ چون-هوان
• بازیگران: شین ها-کیون، بائک یون-شیک، هوانگ یونگ-مین
• تاریخ اکران: 2003

گرچه بسکمک از فیلم های این فهرست با مضامین نسبتا عمیقی سروکار دارند فیلم نجات سیاره سبز از این نظر اثر متفاوتی است. در واقع این اثر یک کمدی علمی-تخیلی عجیب و غیرعادی است که اگر در آن به کنکاش بیشتر بپردازید به یک ترکیب بصری نفس گیر از ژانرهای مختلف می رسید گرچه فیلم هرگز هویت اصلی خود را گم نمی کند.

نجات سیاره سبز لحن های گوناگونی را به خدمت می گیرد و میان کمدی سیاه، وحشت و درام در حرکت است. چنین تغییراتی در اغلب موارد برای یک فیلم نقص بزرگی به حساب می آید اما عجیب است که برای این فیلم خاص حرکت زیگزاگی ژانری و لحنی بسیار طبیعی به نظر می رسد و مخاطب را آزرده خاطر نمی کند چرا که با وجود این تغییرات با فیلمی طرفیم که هویت روشنی دارد؛ هویتی که خود از تعداد متکثری هویت های کوچکتر ساخته شده اما در نهایت درون یک کل هماهنگ خودنمایی می نمایند.

نجات سیاره سبز درباره مردی است که گمان می کند بیگانگان قصد دارند از سیاره ای دیگر به کره زمین حمله نمایند و او تنها کسی است که می تواند جلوی چنین حمله ای را بگیرد. او برای جلوگیری از این حمله یک مدیر پرنفوذ از یک شرکت داروسازی را گروگان می گیرد چرا که گمان می کند این مرد یک موجود فرازمینی رده بالا است و قادر است با بیگانگان تماس برقرار کند.

فیلم چانگ چون-هوان را باید یک تحلیل خلاقانه از طبیعت انسانی در نظر گرفت. گرچه همانطور که اشاره شد هر نوع نگاه نسبتا عمیق تر در فیلم به نفع نوعی کمدی و مسخرگی عقب رفته و در لایه های پایین تر جاری است. به هر حال نجات سیاره سبز از آن آثاری نیست که زندگی تان را دگرگون کند اما فیلم عجیب و غریبی است که تا به حال شبیهش را ندیده اید.

9- بهار، تابستان، پاییز، زمستان… و بهار (Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring)

• کارگردان: کیم کی-دوک
• بازیگران: او یونگ-سو، کیم کی-دوک، کیم یانگ-مین
• تاریخ اکران: 2003

ممکن است کسانی که سینما را آنقدرها جدی نمی گیرند فیلم بهار، تابستان، پاییز، زمستان… و بهار را یک تلاش متظاهرانه در نظر بگیرند. به شکل کلی تر برخی سینمادوستان اهل آثاری نیستند که تلاش می نمایند تا حدودی متفکرانه باشند؛ اگر شما هم چنین نگاهی دارید باید همین ابتدا بگوییم که این فیلم چندان مناسب حال تان نیست.

اما اگر به دنبال یک قصه تفکربرانگیز می شد که مسائل کم وبیش پیچیده ای چون نظم، مردانگی، بلوغ و امثال آن ها را مطرح می نمایند، در این صورت این فیلم مناسب شما است.

شاهکار کیم کی-دوک بر رابطه میان یک راهب بودایی و مرشدش متمرکز است. فیلم به 5 بخش تقسیم شده که هر کدام با عنوان یک فصل نام گذاری شده. مخاطبان فیلم پسری جوان را می بینند که رشد می کند و با چالش هایی غیرقابل تصور روبرو می شود.

همچنان که داستان پیش می رود و وجوه گوناگونش را آشکار می کند این چالش ها رخ می نمایند و این شیوه داستان گویی خاص و از نظر مضمونی پیچیده در کنار سبک بصری درخشان کارگردان به اثر جلوه ای کم نظیر می بخشند. در نهایت نتیجه اثری منسجم است که همه ویژگی های یک فیلم خوب را دارد.

از طرف دیگر نباید این نکته را هم نادیده گرفت که تماشای فیلم بهار، تابستان، پاییز، زمستان… و بهار آنقدرها هم ساده نیست. پیچیدگی تماشای فیلم فقط بابت ریتم کند آن نیست؛ در واقع اگر از نیم ساعت اول بگذریم فیلم در ادامه لحنی مالیخولیایی از خود بروز می دهد. با این حال ذکاوت عمیق درونی اثر این لحن افسرده نماینده را متوازن می کند و اجازه نمی دهد باعث ویرانی فیلم شود.

در کل باید گفت فیلم کیم کی-دوک اثری پیچیده است که به مضامینی عمیق می پردازد و از نظر بصری واجد ویژگی های تاثیرگذاری است که دیدن آن را ضروری می سازد و قراردریافتش در این لیست نیز به همین دلایل توجیه می شود.

10- شیون (The Wailing )

• کارگردان: نا هانگ-جین
• بازیگران: کواک دو-وان، هوانگ جونگ-مین، جون کونیمورا
• تاریخ اکران: 2016

احتمالا اقدام به دیدن یک فیلم 2 ساعت و 36 دقیقه ای که تحت نام فیلم ترسناک شناخته می شود خود کمی ترسناک به نظر برسد. اصولا فیلم های ترسناک به این معروفند که از زمان به شکل فشرده ای استفاده می نمایند؛ زمان را صرف دیالوگ ها یا تفاسیر بی فایده نمی نمایند و ریتم نسبتا تندی دارند؛ احتمالا به دلیل نیازهای ژانر.

به هر حال از این زاویه شیون فیلمی است که نمونه به حساب می آید؛ اثری که از هر دقیقه اش به بهترین نحو و کامل ترین شکل ممکن استفاده کرده. یک ویژگی مهم شیون این است که هیچ یک از نقاط قوتش را کش نمی دهد. در واقع مدام چیزهای جدیدی در آستین دارد و از این طریق جذب تان می کند. فیلم نمی گذارد هیچ یک از ایده هایش پژمرده شود.

چرا؟ شاید به این دلیل که با یک فیلم ترسناک متوسط و معمولی روبرو نشده اید. با فیلمی طرفیم که حتی در قواعد ژانر هم نمی گنجد؛ در واقع گرچه به یک ژانر متمایل است اما به کلی خود را به یک ژانر متعهد نمی کند. این را هم باید یکی از ویژگی های خوب برخی از آثار پیروز سینمای معاصر کره جنوبی در نظر آوریم.

شیون داستان دهکده ای را روایت می کند که پس از ورود یک غریبه دچار انتشار یک بیماری اسرارآمیز می شود. پای یک پلیس به ماجرا باز می شود که باید برای نجات جان دخترش معمای انتشار این بیماری را حل نماید.

نا هانگ-جین کارگردان فیلم سینمایی شیون راضی به ساخت اثری یکنواخت و معمولی نبوده است؛ او قصد ساختن فیلمی باشکوه و گیرا را داشته. با در نظر دریافت تنوع بصری اثر باید گفت تا حد زیادی نیز در این هدف پیروز بوده است.

در حالی که به تماشای این فیلم 156 دقیقه ای می نشینید قرار است شاهد وقایع و گره گشایی مسائل گوناگونی باشید که هیچکدام شان خسته نماینده یا بی معنا نیستند. هنگامی که فیلم به شکل غافلگیرنماینده ای از زیرژانر ترس فراطبیعی به وحشت جسمی می رسد ممکن است لحظه ای گمان کنید که از فرایند فیلم عقب افتاده اید اما به سرعت دوباره نبض اثر را به دست می گیرید.

در شیون همه چیز روی حساب و کتاب بنا شده، هر چیزی منطق خاص خودش را دارد و مهم تر اینکه همه جزییات فیلم به طرز وحشتناکی جذاب است.

• انگل؛ جدیدترین اثر فیلم ساز کره ای منتقدان را به تحسین واداشت