دنباله دار اطلس، بازمانده مهمان باستانی 5000 سال پیش! - وبلاگ آقای عابدی

به گزارش وبلاگ آقای عابدی، اطلس در فاصله بیش از 160 میلیون کیلومتری، بیشتر از فاصله زمین تا خورشید، متلاشی شد. این فاصله بسیار بیشتر از مسافت گذر والد آن از اطراف خورشید بود

وبلاگ آقای عابدی| گمان می رود که حدود 5000 سال پیش یک دنباله دار به داخل فاصله 37 میلیون کیلومتری خورشید، نزدیک تر از درونی ترین سیاره یعنی عطارد، وارد شده باشد. این دنباله دار ممکن است در سرانجام عصر حجر یک چشم انداز مجذوب کننده و دیدنی برای تمدن های سراسر اوراسیا و شمال آفریقا خلق نموده باشد.

به گزارش وبلاگ آقای عابدی؛ با این حال، این مهمان فضایی بی نام در هیچ گزارش تاریخی شناخته شده، ثبت نشده است؛ بنابراین چگونه ستاره شناسان می دانند که چنین مزاحم بین سیاره ای وجود داشته است؟ دنباله دار (ATLAS (C/2019 Y4 اولین بار در اوایل سال 2020 ظاهر شد. اطلس (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System)، اولین بار به وسیله سیستم هشدار آخرین برخورد سیارکی (ATLAS)، که به وسیله دانشگاه هاوایی اداره می گردد، شناسایی شد. در اواسط سال 2020 با تجزیه شدن به قطعات کوچک یخی به سرعت از بین رفت.

در مطالعه ای نو با استفاده از مشاهده های تلسکوپ فضایی هابل ناسا، ستارہ شناس Quanzhi Ye از دانشگاه مریلند، گزارش می دهد که اطلس قطعه ای جدا شده از آن مهمان باستانی 5000 سال پیش است. چرا؟ زیرا اطلس جهت همان مداری را دنبال می نماید که دنباله داری در سال 1844 در آن دیده شده است. این بدان معناست که این دو دنباله دار احتمالا خواهر و برادری از یک دنباله دار والد هستند که قرن ها قبل متلاشی شده است. پیوند این دو دنباله دار برای اولین بار به وسیله ستارہ شناس آماتور Maik Meyer معین شد.

برخلاف دنباله دار فرضی والد، اطلس در فاصله بیش از 160 میلیون کیلومتری، بیشتر از فاصله زمین تا خورشید، متلاشی شد. این فاصله بسیار بیشتر از مسافت گذر والد آن از اطراف خورشید بود.

Ye می گوید: اگر این دنباله دار در این فاصله بسیار دور از خورشید متلاشی شده بود، چگونه از آخرین گذر خود از خورشید در 5000 سال پیش جان سالم به در برد؟ این سوال بزرگی است. این امر بسیار غیرعادی است، زیرا ما انتظارش را نداریم. این اولین بار است که یک دنباله دار بلنددوره قبل از نزدیک شدن به خورشید در حال متلاشی شدن دیده شد.

مشاهده تجزیه تکه ها، سرنخ هایی از نحوه ترکیب دنباله دار والد را ارائه می دهد. در مقاله نوی در مجله Astronomical، پس از یک سال تجزیه و تحلیل، Ye و همکارانش گزارش کردند که یک قطعه اطلس در عرض چند روز متلاشی شد، درحالی که متلاشی شدن قطعه دیگر هفته ها به طول انجامید. وی گفت: این موضوع به ما می گوید که بخشی از هسته قوی تر از قسمت دیگر بوده است.

یکی از احتمالات این است که جریان های مواد پرتاب شده ممکن است دنباله دار را به حدی سریع چرخانده باشد که نیرو های گریز از مرکز، آن را متلاشی نموده باشد. یک شرح جایگزین این است که این دنباله دار دارای یخ های به اصطلاح فرار است؛ به آن معنی که خیلی سریع ذوب می شوند. این مواد، باعث متلاشی شدن دنباله دار می گردد. رفتار دنباله دار اطلس جالب است، اما شرح آن سخت است. خواهر و برادر بازمانده دنباله دار اطلس تا قرن 50 باز نمی گردند.

منبع : Nasa.gov

منبع: فرادید