به شماره افتادن نفس طبیعت با قاتل خاموش - وبلاگ آقای عابدی

به گزارش وبلاگ آقای عابدی، صدرالدین علی پور، مدیرکل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران:پلاستیک دست ساز بشر یکی از عمده ترین آلاینده های محیط زیست، هم اکنون به معضل بزرگی برای محیط زیست تبدیل شده است.

5تریلیون کیسه پلاستیکی هر ساله در دنیا فراوری شده و هر ثانیه در سراسر دنیا حدود 160هزار کیسه پلاستیکی استفاده می گردد. ایجاد آلودگی های محیط زیستی ازجمله آلودگی های بصری و خسارت های جبران ناپذیر آن بر آب، خاک، هوا و جانداران ناشی از این هجمه مصرف پلاستیک است.

براساس اعلام برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، تاکنون 61 کشور دنیا فراوری و واردات کیسه های پلی اتیلن را ممنوع نموده اند و در 83 کشور فروش آزادانه آنها ممنوع اعلام شده است اما در ایران نه تنها محدودیتی برای فراوری پلاستیک اعمال نشده که روزبه روز بر میزان فراوری و مصرف آن افزوده هم می گردد.

براساس تحقیقات، میزان مصرف این ماده در شهر تهران زیاد است و روزانه هر شهروند تهرانی 250تا 300گرم پلاستیک دورریز دارد که اگر سرانه زباله هر شهروند را بین 900تا 1200گرم درنظر بگیریم چیزی حدود 25تا 30درصد این زباله ها، پلاستیک است که متأسفانه عدم تفکیک آن از مبدأ چه در بخش خانگی و چه صنعتی باعث شده بیشتر حجم آن برای دفع و پردازش انتقال یابد.

دفن بهداشتی پلاستیک به معنی دفن همیشگی است؛ چراکه این نوع پسماند تجزیه پذیر نیست و مدت زمان بسیار طولانی حدود 500سال در طبیعت باقی می ماند.

مصرف پلاستیک در ایران بسیار بی رویه است و متأسفانه طبق آمارهای رسمی ایران در میان 10کشور پرمصرف مواد پلاستیکی و نایلون ها واقع شده است. روزانه بیش از 3 هزار تن و سالانه حدود یک میلیون تن مصرف کیسه پلاستیکی داریم. در کشورهای پیشرفته کیسه پلاستیکی به راحتی در اختیار افراد قرار نمی گیرد؛ به گونه ای که برای کیسه پلاستیکی از مشتری پول دریافت می گردد؛ با این کار هم روی مدیریت مصرف آن کنترل دارند و هم یاری هزینه ای است برای صنایع بازیافت یا صنایع جمع آوری تا تشویق شوند پلاستیک را از سطح جامعه جمع آوری و دوباره بازیافت نمایند.

پلاستیک ها، ظروف و انواع دیگر مواد پلیمری دور ریخته شده، جدا از مسائل محیط زیستی، مسائل بهداشتی، اجتماعی و مالی ناشی از عدم اجرای الزامات قانونی و قوانین تدوین شده در زمینه فراوری را در بردارند.

آلودگی های بصری ناشی از تلنبار شدن زباله های پلاستیکی در محیط زیست، انتشار گازهای خطرناک و آلودگی هوای ناشی از سوزاندن این مواد شامل کلرید، اسید کلریدریک، انواع فوران ها و فنیل ها و از همه مهم تر گاز خطرناک سمی و سرطان زای دیوکسین، گرفتگی کانال ها و نهرهای آب بر اثر تجمع زباله های پلاستیکی و در نتیجه آبگرفتگی معابر، شرایط نامطلوب و غیربهداشتی بازیافت پلاستیک در کشور و ورود محصولات فراوری شده از مواد بازیافتی به عنوان ظروف آشپزخانه یا بسته بندی مواد غذایی، بی توجهی به ارتقای آگاهی و دانش شهروندان در خصوص مضرات بهداشتی و محیط زیستی و صرف هزینه ها و نیروی انسانی زیاد جهت جمع آوری، پردازش و دفع این مواد، در دسترس قرار دادن پلاستیک به وفور در فروشگاه های زنجیره ای به صورت رایگان و نبود یک سیاست واحد و معین تشویقی و تنبیهی جهت کاهش مصرف آن و استفاده از جایگزین مناسب و نظایر دیگر، ازجمله مسائل و مسائل استفاده از کیسه پلاستیکی در کشور است.

بدون تردید زمانی که همه مصرف نمایندگان با آموزش صحیح، فرهنگسازی مناسب از آلودگی پلاستیک بر محیط زیست و مضرات بهداشتی آن بر سلامت آشنا شوند خود می توانند منعکس نماینده این جریان جهت کاهش مصرف باشند که البته نقش رسانه های جمعی به ویژه صداوسیما در این میان تأثیر بسزایی دارد؛ هر چند در این راستا باید گام های مؤثری جهت ترغیب و حمایت از فراورینمایندگانی که نسبت به روش جایگزین جهت ماندگاری کمتر پلاستیک در طبیعت دارند، برداشته گردد.

با توجه به تجزیه آرام این ماده نفتی در طبیعت و زیست تخریب پذیر نبودن آن و آلوده شدن منابع آب، خاک و هوا، همه مسئولان اعم از دولت، مجلس شورای اسلامی، مدیران شهری و همه سازمان های متولی باید با عزم ملی جهت تصویب قانون، برنامه و راهکارهای کاهش فراوری و مصرف کیسه های پلاستیکی در کشور به منظور جلوگیری از آسیب های بیشتر به سلامت شهروندان و تخریب محیط زیست کوشش نمایند.